Od naše suradnice iz Helsinkija, dr. Karmele Belinki, poznatog pisca, novinara i analitičara, primili smo interesantni članak o novom odnosu prema povijesnoj istini o sudbini Židova u Estoniji u vrijeme 1940-1945.
slobodni prijevod

Estonska "Komisija za istraživanje zločina protiv čovječnosti"  publicirala je vrlo interesantni dokument o Estoniji u vremenu od 1940-1945 godine. Na čelu komisije je ambasador i ministar Max Jakobson koji se smatra najkompetentnijim finskim diplomatom, koji je bio i kandidat za generalnog sekretara UN, ali je bio prisiljen na ostavku od SSSR-a  i Arapskog bloka, zbog svog židovskog porijekla.

Komisija je izradila dokument od 2000 stranica o Sovjetskoj i Njemačkoj okupaciji Estonije od 1940 do 1945. To je jedinsteni povijesni dokument, iako ne sadrži mnogo novih  informacija za istraživače  kao i za
političku ekspresiju.

Ali to je prvi puta da se u Baltičkoj zemlji tako službeno i u takvim detaljima dokumentira sudbina Židova.

 Poznato  je da je broj Židova u Estoniji prije II. svjetskog rata bio samo oko 5.000 i da su neki od njih uspjeli pobjeći na "istok".

Židovi koji su nakon njemačke okupacije Estonije 1941. pobjegli u SSSR, nisu bili odmah ubijeni; neki su se prodružili Sovjetskoj armiji, a žene i djeca su živjeli u Sibiru u teškim uvjetima. Neki su se čak vratili 1945. godine.

Židovski intelektualci su bili deportirani u Sibir u toku prve Sovjetske okupacije 1940.godine  zajedno sa drugim estonskim intelektualcima.

Estonski Židovi koji nisu mogli pobjeći stradali su pod njemačkim zakonima kao i Židovi u drugim dijelovima okupirane Evrope.

Pod Sovjetkom upravom u Estoniji od 1944. do 1990. Židovi nisu smjeli imati kontakte sa svijetom ili židovskim životom.

Neki ruski Židovi su se doselili u Estoniju i današnja Židovska zajednica u Estoniji se sastoji od nekoliko tisuća Židova koji su pretežno potomci  ruskih Židova.

Postoji lijepa sinagoga u Talinu, ima mala židovska zajednica u univerzitetskom gradu Tartu ( Dorpat) i u nekim manjim gradovima.

Treba spomenuti da Univerzitet u Tartu-u ima tradiciju studija Jidiša i Hebrejskog , na vrlo visokom nivou te je u  modernim vremenima Estonija  obnovila  reputaciju u tom području, u posljednje dvije dekade  svoje nezavisnosti.

Sudbina Židova je potvrđena u tom Izvještaju, ali je vrlo interesantno da  se nije zanijekala uloga Estonskih nacista.

Oko 60 vrlo dobro dokumentiranih stranica je posvećeno različitim fazama procesa anhilacije Židova - najprije Estonskih, a nakon 1942. i čeških, njemačkih i francuskih Židova koji su bili deportirani u Estoniju.

Pažnja je posvećena i Estoncima u njemačkim jedinicima kao što je Waffen SS,  ali bez uobičajenih ultranacionalističkih "vibracija".

Zašto sada i zašto Estonija. Politički potezi se ne prave bez nekog razloga. Estonija se pridružuje Evropskoj uniji u 2011.  i  zato se nastoji prikazati kao država i društvo kao što su  i ostale EU države.

Estonija nikada nije imala veliku židovsku populaciju i bila je manje prihvatljiva za  Židove nego ostale baltičke države , koje su imale velike židovske kontigente.

Židovi u Estoniji nisu nikada bili kulturno, ekonomski ili religijski "ugroženi" , u toj Luteranskoj zemlji, iako je anti-Semitizam postojao i još postoji....

Da li će druge Baltičke zemlje pratiti primjer Estonije i konačno se suočiti sa svojom vlastitom prošlošću.

To ostaje da se vidi jer njihova anti-Semitska tradicija i današnje ponašanje nisu ohrabrujuća osnova  ni za službenu istinu, a pogotovo ne za realnost.

P.s. postoji mogućnost da povećate slova u članku ako pritisnete + na vrhu stranice, a možete ispisati i stranicu ako pritisnete slovo "P"